Één en Één is twee
Één en één is twee. Dat had Fibonacci niet als eerste uitgevogeld. Dat één en twee samen drie is, en twee en drie samen vijf was eigenlijk ook niks nieuws onder de zon. Maar dat wanneer je deze reeks (1, 1, 2, 3, 5, 8, etc.) volhoudt de perfecte verhouding – namelijk de gulden snede – krijgt, dat was nieuw. Had hij toch maar mooi bedacht, die Fibonacci. Wat hij niet waarschijnlijk niet bedacht had was dat de grafische weergave van deze reeks meer dan vierduizend jaar later vanuit een vliegtuigje boven Finsterwolde te bekijken is.
De Studentenkrant werd door Perspectief Groningen uitgenodigd om het Ommeland in te trekken en op bezoek te gaan bij de tentoonstelling van Rondom Waalkens. Dit is een initiatief van Oldambt Cultuur (OCU), die niet bang is gebruik te maken van de ruimte die Groningen rijk is. Toen genoemd werd dat het bezoek een vliegtochtje over de kunstwerken inhield was de keus snel gemaakt: Wij gingen mee.
De ochtend begint – toegegeven; een beetje te vroeg – in een koeienstal met een kopje koffie. De lucht is grauw en langs de muur staan voor de gelegenheid zwart-witfoto’s van het landschap tentoongesteld. Het landelijke odeur laat geen misverstanden verstaan over waar je je bevindt. Het is precies de sfeer die je verwacht in een uithoek van onze provincie. Waarom zou je je hier vrijwillig begeven? Dat is ook precies de vraag die perspectief Groningen probeert te beantwoorden, en dan wel positief. Hun doel is om Groningen (zowel Stad als Ommeland) goed op de kaart te zetten en initiatieven te steunen die ons mooie plekkie weer doen opbloeien. Een van die initiatieven is de expositie rondom Waalkens.
Deze expositie bekijk je niet schuifelend door een te stil museum met een luisterbandje op. Als eerste gaan we te voet op pad naar Proportie, een werk van Marc van Vliet. Dit is de vorm van de gulden snede gemaaid op meer dan 17,6 hectare grasland, afgebakend met strobalen. In het midden staat wat ook wel het oog van god wordt genoemd; een grote kom water met een bankje eromheen. De bedoeling is dat je het gemaaide pad afloopt, waarbij je ruim de tijd neemt om het landschap in je op te nemen en, bij het oog aangekomen, te genieten van de stilte die hier heerst. Behalve een gelukkige koe in de verte, is er niemand. Dit is dus sowieso een bezoekje waard als je brak bent, de lichaamsbeweging in combinatie met de rust doet wonderen voor je katertje.
Op de terugweg houden we een stop bij galerie Waalkens, de expositie van Siep van den Berg. Dit is een soort van Mondriaan uit Groningen met abstracte kunst. Daarna is het tijd om met de bus naar het vliegveld te gaan. En jongens, hebben we er zin in. De immer vrolijke buschauffeur van Pieter Dekker Rondvaarten schroomt niet om onderweg honderduit te vertellen over wat we aan alle kanten zien. Dacht jij dat we door een vergrijsd dorp in the middle of nowhere reden, blijkt het een goudmijntje van Oud-Groningse slingertuinen te zijn. Voor we het weten rijden we het vliegveld op en deze redacteur springt dan ook vrijwel direct het vliegtuig in.
Proportie was vanaf de grond al indrukwekkend, maar vanuit de lucht zie je pas echt hoe groot het kunstwerk eigenlijk is. Nog best knap dat ze dat zo recht gemaaid hebben. Ook de andere kunstwerken, die je vanaf de grond waarschijnlijk niet op zouden vallen, zijn vanuit de lucht prachtig.
Al veel te snel wordt het vliegtuig weer aan de grond gezet, het liefst hing deze redacteur nog steeds in de lucht boven de Groningse landerijen. De expositie is zeker een aanrader voor wanneer je een dag niks te doen hebt en er op uit wil trekken. Tot 10 september te zien in Finsterwolde.