Recensie: zebrapaden

Wandelend door de prachtige binnenstad van Groningen kun je je plotseling wanen op een hindernisbaan waarbij je razendsnelle objecten en boze blikken moet ontwijken. Te voet besluit je dat het een subliem idee is om over te steken, totdat je er plotseling achter komt dat de zwart met witte strepen op de weg over het algemeen worden genegeerd door Groningse fietsbezitters. Iets wat een veilige oversteekplaats voor voetgangers zou moeten zijn, wordt zo plotseling een levensgevaarlijk stukje weg waar verkeersregels aan de laarzen van fietsers gelapt worden. Dit is althans het idee dat mensen hebben bij zebrapaden binnen de Groningse grachten en ik moet bekennen dat dit idee ook in mijn hoofd zweeft als ik aan zebrapaden in het hoge Noorden denk.

Echter merk ik ook dat ik, als student op een fiets, ook langs voetgangers scheer alsof het niks is, om zo eerder bij mijn bestemming aan te komen. Die voetgangers redden zich toch wel, zo denk ik vrijwel altijd. Om tot een conclusie te komen over de nuttigheid van zebrapaden in de Groningse binnenstad, stel ik mij de vraag: hoe nuttig zijn ze eigenlijk nog binnen de grachten?

Het is zo dat fietsers je volledig negeren op het moment als je braafjes langs de zijkant van de zwart wit gestreepte oversteekplaats wacht tot op rijwiel passerende mensen voor je stoppen. Wees even realistisch: studenten hebben altijd haast en fietsen het liefste koste wat het kost door, om zo precies op tijd of enkele minuten te laat aan te komen op hun locatie. De meeste studenten zijn namelijk standaard enkele minuten te laat. En laten we wel stellen dat een groot deel van de fietsers in de binnenstad student is. Deze studenten nemen echt niet de tijd om nog even naar links en rechts te kijken als ze opeens een stukje weg passeren dat wel erg veel weg heeft van een zebravacht. Nee, ze fietsen het liefst keihard door naar hun bestemming.

Wat wel daadwerkelijk helpt, is gewoon doorlopen en doen alsof je oogkleppen op hebt. Mensen zijn dan gedwongen te stoppen, want iemand aanrijden op een zebrapad is niet iets wat je van je bucketlist wil afstrepen. Het kan zo zijn dat enkele haastige fietsers je bijna van je sokken rijden, maar aangereden worden zal je niet; Groningse fietsers zijn erg kundig in net niet mensen aanrijden. Doe dus alsof alle fietsers onzichtbaar zijn, loop dapper door en je zult daadwerkelijk zonder enige kleerscheuren de overkant bereiken.

Maar wat nou als je niet door de binnenstad loopt, maar fietst? Ik moet eerlijk bekennen dat ik fietspaden stervensirritant vind, aangezien je je door een groep langzaam wandelende mensen moet door manoeuvreren en dit je weer een paar seconden van je kostbare tijd kan kosten. Echter houd ik er stiekem wel rekening mee: is er een zebrapad, dat kijk ik uit. En aangezien ik nog nooit getuige ben geweest een daadwerkelijke aanrijding tussen fietser en wandelaar op een Gronings zebrapad, alleen een heleboel bijna-aanrijdingen, kan ik zeggen: zebrapaden werken. Ze zijn weliswaar irritant, maar nuttig en ze zorgen er niet voor dat fietsers stoppen, maar wel dat wandelaars niet aangereden worden. En daar draait het uiteindelijk toch om.