Je huis als museum

 

Vanessa en Anna-Rosja, twee studenten Kunstgeschiedenis, zullen in mei hun huis openstellen voor het publiek. Hun huis zal dan tijdelijk fungeren als decor voor een tentoonstelling. De Studentenkrant sprak met Vanessa over de plannen.

 

Wat zijn jullie precies van plan?

De tentoonstelling gaat Translating Textures heten en zal via zeven kunstenaars tonen hoe texturen op diverse manieren weergegeven en vertaald kunnen worden. De kunstenaars, Marwan Elgamal, Kimball Holth, Ilse de Jong, Wouter van der Laan, Marieke Opgelder Kenji Nakama en Joyce Peijzel zijn allen bezig met hun master aan het Frank Mohr Instituut, de masteropleiding van de Minerva. Samen met deze kunstenaars zijn we op het moment bezig met de inrichting van de tentoonstelling. Velen gaan nieuw werk voor de tentoonstelling maken of al bestaand werk in een ander jasje presenteren. Ze zijn tweedejaars studenten die deze zomer afstuderen, net als Anna-Rosja en ik. Wij vinden het belangrijk dat ze vrij met de ruimte om kunnen gaan en dus niet alleen speciaal werk voor deze locatie kunnen maken, maar ook iets kunnen uitproberen dat ze voor hun eindexpositie misschien niet zouden doen. Alle ruimtes zullen worden gevuld, de woonkamer, de gang, de keuken, de slaapkamer(s) en zelfs de tuin. We hopen de ruimte voor het experiment te geven en samen te werken met de kunstenaars in een non-hiërarchisch proces.

 

Hoe zijn jullie op dit idee gekomen?

We zijn beiden student aan de Researchmaster Kunstgeschiedenis en niet alleen bezig met het schrijven over kunst, maar ook de manier waarop kunst wordt gepresenteerd. Met vele kunstenaars van het Frank Mohr Instituut zijn we bekend en bevriend geraakt door een gemeenschappelijk vak, waarbij de samenwerking tussen de kunstpraktijk (de kunstenaars) en kunsttheorie en reflectie (wij dus) centraal stond. Tot onze verbazing vonden veel van onze medestudenten het vak te vaag, of misschien te uitdagend. Het is inderdaad lastiger om te begrijpen waar het werk van een kunstenaar om draait, wanneer deze zelf ook nog continu hun werk bevragen en proberen hun vragen te beantwoorden. Wij vonden deze samenwerking juist spannend en zijn overtuigd dat we elkaar zo kunnen helpen. Het plan was om de kunstenaars de mogelijkheid te geven hun kunst te tonen en onszelf daarmee de kans te geven om een tentoonstelling te maken. Logistiek was er één probleem, de locatie, maar dat was snel opgelost met het idee om in ons huis een galerie te maken – de Livingallery was geboren.

 

Wat is er straks allemaal te zien in jullie huis?

Donderdag 11 mei is de opening van de tentoonstelling, die het daaropvolgende weekend te bezoeken is. Er zullen werken van bovengenoemde kunstenaars te zien zijn. Alle kunstenaars gaan op verschillende manieren met texturen om in hun werken – zij herhalen structuren en patronen van verschillende materialen door middel van uiteenlopende bewerkingstechnieken. Daarbij kun je denken aan Photoshop als techniek, doek en verf als materiaal, die uiteindelijk door een vertaalslag een nieuwe taal vormen in een animatie. De vraag die we ons stellen is: hoe manipuleren de kunstenaars texturen van uiteenlopende materialen, zoals stof, plastic of glas?

 

Hoe heb je de werken geselecteerd?

We waren bij een aantal kunstenaars op atelierbezoek. Op gegeven moment hadden we een concept bedacht dat naar aanleiding van de gesprekken en de bezoeken naar voren was gekomen. Op basis van het concept hebben we dan de kunstenaars en hun werken geselecteerd. We hebben ook gekeken naar welke werken naar onze mening niet alleen goed in het concept passen, maar ook welke kunstwerken goed met elkaar samen getoond kunnen worden.

 

Maakt het verschil of je deze werken in de context van een museum of in de context van jullie huis ziet?

Dat maakt zeker verschil. Onze woning is geen ‘white cube’ (witte neutrale wanden, de kunst staat centraal, geen context), zoals vele musea en galeries wel zijn. In dit huis leven wij en deze sporen zullen ook te zien zijn tijdens de tentoonstelling. Sterker nog: sommige werken zullen nadrukkelijk ingaan op de levendige karakter van het huis. Dit sluit aan bij onze relatie met de kunstenaars, naast dat het een zakelijke relatie is omdat het werk verkocht moet worden, is het ook een persoonlijke relatie door de leuke samenwerking. Daarnaast is het eigenlijk ook een hele logische stap in ons huis. Wij wonen nu al bijna twee jaar samen en kunst is toch wel ons hoofdzakelijke gespreksonderwerp, al helemaal omdat we samen studeren en ook nog eens jaarlijks tientallen exposities bezoeken. Ik denk dat er niemand is met wie de samenwerking natuurlijker zou gaan.

 

Hoe sta je er tegenover om je huis open te stellen voor vreemden?

Je eigen huis is natuurlijk wel iets intiems, maar dat is de tentoonstelling eigenlijk ook. Het is een belangrijk en spannend momentum voor zowel de kunstenaars die hun werk nog voor hun eindexamenwerk kunnen tonen als voor onszelf om naar buiten te treden en onze blik te delen met de buitenwereld. Het is een mooie kers op de taart ter afsluiting van de twee jaar waarin wij samen hebben gewoond in dit huis dat twee jaar lang kunst heeft geademd.

Denk je dat jullie iets dergelijks in de toekomst weer zullen doen?

We zijn nu al aan het nadenken over een tweede tentoonstelling. En wie weet zullen we dat in de toekomst nog wel vaker doen, of dat dan in Groningen of ergens ander is kan ik nog niet zeggen.

De tentoonstelling van Livingallery zal te zien zijn tussen 12 en 14 mei.