Dichtbundel van de broer van roos.

Dat Tim een alleskunner is, weten we natuurlijk al lang. Al sinds 2011 is hij te zien in verschillende programma’s waarin hij laat zien dat hij niet helemaal op zijn achterhoofd gevallen is. Persoonlijk vind ik hem overkomen als een zeer intelligente jongen die zich interesseert in heel veel meer dingen dan zijn eigen wiettuin kweken, dus ik was erg nieuwsgierig naar zijn dichtbundel die hij begin dit jaar heeft uitgebracht. Al helemaal na zijn voordracht in de kerk van Leegkerk 29 januari.

Het boekje ligt op mijn tafel, en vaak ben ik niet echt fan van auteurs die hun eigen foto op de cover zetten. Geeft ze iets arrogants waarvan ik meteen wil wegdraaien. Ongeacht of het een goed boek is ja of nee. Maar eerlijk. Het is niet verschrikkelijk om naar drie pretty adorable foto’s van Tim te kijken voor je het boekje openslaat. Misschien zorgt het er zelfs voor dat ik hem wat meer op tafel laat liggen, in plaats van in mijn boekenkast zet.

Op de achterkant staat beschreven dat je door de dichtbundel in het hoofd van de Broer van Roos wordt meegenomen door een samenstelling van serieuze gedichten, aparte rijmpjes, woordenkunst en lichtvoetige gedichten over scharrelseks. Dat laatste staat er natuurlijk niet echt, maar het is wel waar. Alleen is het een inhoud waar je absoluut fan van moet zijn. Het is niet zo maar een bundel, en leest soms makkelijk maar soms ook minder makkelijk weg. Dat laatste zit hem voor mij vooral in het feit dat in sommige gedichten zo geknutseld wordt met woorden en de vorm van opschrijven, dat de gedichten hun ritme lijken te verliezen. Pas na een paar keer lezen begrijp je wat er staat en kan je dat ritme weer oppakken. Daarnaast zitten er ook wat platte rijmpjes tussen. Zelf gaf hij aan dat het zo voor de lezer luchtig genoeg blijft om zijn bundel te blijven lezen, en het een niet te zwaarmoedig geheel word. Maar voor mij zijn juist de langere gedichten waarin Tim zijn eigen leven reflecteert, interessanter en taal technisch vaak ook mooier om te lezen. Het appelleert meer aan mij als lezer. Maar dat kan ook aan mijn gevoel voor humor liggen.