Recensie: Elmers

De Studentenkrant is niet vies van een goed bakkie pleur. En dat we zelf aan verantwoord ondernemen doen door alle hopeloze studenten op te nemen in onze redactie is ook geen geheim. Daarom gaan we graag op zoek naar plekken die bij deze voorkeuren en idealen aansluiten. Elmers is zo’n plek.

Elmer is een jongen met het syndroom van Down, die samen met zijn familie een koffie- en lunchzaakje heeft opgezet in de Nieuwe Ebbinge. Daar voorziet hij samen met zijn collega’s menig Groninger van heerlijke cappuccino’s en broodjes.

Op hun website schrijft Elmers moeder: ‘Het doel was een restaurant te starten waar mensen komen omdat ze het leuk, gezellig en lekker vinden en zich er welkom en prettig voelen en ’toevallig’ wordt men dan geholpen door iemand met een verstandelijke beperking.’ 

En daarmee slaat ze de spijker op zijn kop, want je merkt inderdaad niet dat dit het geval is. Wanneer we plaatsnemen worden we al snel geholpen door een jongedame die zonder fratsen maar met veel zorg onze bestelling opneemt en deze even later brengt. Terwijl ik met mijn gezelschap allerlei krantplannen doorspreek en mijn mini-stroopwafeltje in het melkschuim doop valt de sfeer in het restaurant op. Het is een lichte, vrolijke zaak. Ik had zelf een vrij kinderlijke uitstraling verwacht, maar niks is minder waar. Het geroezemoes van de andere gasten maakt het helemaal af.

Een van de hoogtepunten van het bezoek is het toilet: een van de dingen die ik zeer kan waarderen in een restaurant is een schoon toilet met alles erop en eraan. Het toilet is ruim, er staan verschillende soorten deo’s voor als je klotsoksels hebt en zelfs een mandje met maandverband voor onverhoopte doorlekpraktijken. Ook een vitrine met kunst siert de ruimte, kijk dat noemen wij nou nog eens een gemak.

Dikke vijf vingers dus, voor Elmers. Ook omdat we, toen we weggingen, nog een extra zelfgebakken koekje kregen aangeboden. Doen we het voor!