Hartenkreet van een Sjaars
In Groningen is het alle dagen feest. Een bruisende studentenstad met leuke mensen. Studeren is superleuk en je hebt een feestje hier en borrel daar. Of toch niet?
Daar word je gedropt in het godvergeten Groningen met niet meer dan een vwo-diploma in je rugzak en minimale kookskills. Hoe moeilijk kan het nu zijn, dat studeren? ‘Het is toch aanwezig zijn en opdrachten doorkloten?’ fluister je tegen jezelf. Beetje borrels aflopen en elitair geneuzel bezigen. Vervolgens je tentamenweken vol doorhalen en blijven lachen. Het leven leek zo makkelijk en overzichtelijk op voorhand.
De studie begint. Ladingen aan pagina’s en opdrachten krijg je te verstouwen. Daar heb ik me niet voor ingeschreven. Studeren was toch leuk? Ellenlange paragrafen lezen en vertwijfeld afvragen wat je hiermee moet is toch geen wezenlijk onderdeel van wo? Iemand had wel even door kunnen geven dat studeren ook inzet, pijn en toewijding kost.
Dan zijn er nog dagelijkse beslommeringen. Het fenomeen ‘trek’ wijst je erop dat je moet eten of omkomen van de honger, maar dat is wel heel drastisch. Er is maar een oplossing: je moet gaan koken. Dagelijks struin je door de supermarkt. Een overdaad aan ingrediënten maar hoe maak je ze klaar? Een dagelijks gevecht met jezelf en de kookplaat volgt. Vertwijfeld vraag je om een pil die al je basisbehoeften vervuld. Een Sims-cheatcode waarbij aan al je behoeften wordt voldaan is je diepste verlangen.
Studeren. Het is een fase waar je doorheen moet, net als de kleuterschool maar dan met schulden, verkeerde studiekeuzes en pure paniek. Het schijnt iedereen makkelijk af te gaan, die levensfase genaamd studeren. Lachend maken ze praatjes met jan en alleman en praten ze met elkaar, maar waarover? Daar waar jijzelf zwijgend tegenover anderen zit, schijnt iedereen het met iedereen te kunnen vinden. Hoe kunnen deze mensen zoveel plezier hebben in studeren? De uni brengt je in een depressieve staat van gedachten. Een theezakje vraagt wanneer jij voor het laatst echt gelukkig was. Geconfronteerd met zoveel haat vanuit de wereld smijt je het de keuken door.
Hobby’s, liefhebberijen en vrienden gaan verloren. Het bonnetje om je leven te ruilen is onvindbaar. Moet ik knokken, doorgaan of opgeven? Huilend kijk je naar boven. Is er dan verdraaid niemand die je helpt de goede keuze te maken? Een handreiking van iemand met een oplossing. Je raakt jezelf kwijt. Wie ben ik? Wat wil ik? Wat doe ik hier? Wat vind ik leuk? Studeren is het begin van een existentiële identiteitscrisis.