Recensie: Jonge Harten – WHODUN!T$

Een van de theaterstukken die wordt opgevoerd tijdens theaterfestival Jonge Harten is de R&B-opera WHODUN!T$ van Club Gewalt. Wij gingen kijken hoe het eraan toe gaat.

Bij binnenkomst staan de acteurs al op het podium terwijl ze het binnenlopende publiek af en toe doordringend aanstaren. Het stuk gaat van start met een muzikale en humoristische beschrijving van het decor, waarbij de acteurs over het podium rennen en vliegen. De huiselijke setting past perfect bij de traditionele whodunnit The Mousetrap van Agatha Christie waarop het stuk is gebaseerd.

Deze versie is echter allesbehalve traditioneel. Al het dialoog gebeurt op de opzwepende R&B en ondanks het gebruik van ongrammaticale geheime taal weten de acteurs knap over te brengen van ze willen zeggen. Dit ingenieuze taalspel zetten ze de gehele voorstelling door en geeft het stuk een onheilspellend karakter. Helaas is de opera niet zo humoristisch als je zou verwachten van een combinatie van detective en R&B. De briljant gespeelde Paravicini weet echter wel voor hilariteit te zorgen. Verder zijn er een paar grappige momenten, maar deze zijn spaarzaam. De acteurs blijken echter wel geoefende zangers te zijn, en het geheel klinkt in elk geval erg goed.

Halverwege vervalt de opera helaas in een ontembare chaos waar het publiek zich geen raad mee weet. Het decor wordt verbouwd, maar het nut daarvan blijft onduidelijk. Daarnaast weet Club Gewalt niet helemaal recht te doen aan het oorspronkelijke stuk van Agatha Christie. Het verhaal is sterk versimpeld en veel zaken krijgen niet de aandacht die ze verdienen. Het stuk eindigt ook met verwarring: het einde komt onverwacht en het blijft onduidelijk wie de moorden heeft gepleegd.

Het publiek geeft een enigszins aarzelend applaus en verlaat licht verward de zaal. Een R&B-opera lijkt een goed en grappig idee, maar misschien was The Mousetrap hier niet het geschikte stuk voor.