Recensie: Folkingestraat
De Folkingestraat. Een prachtaanwinst voor het straatbeeld van Groningen. In dit pittoreske straatje zijn een tal van leuke restaurantjes en lunchzaakjes te vinden, maar kun je ook je hart ophalen met eigenzinnige boetiekjes en kralenwinkeltjes. En wanneer de Sint nog op zijn luie reet in zijn ruime villa in Spanje aan het vertoeven is, staat deze straat wél klaar om je van een bijpassend pepernootje in een limoncellosmaakje te voorzien (schijnt iets nieuws te zijn).
Oké, weliswaar krijgt menig onschuldig hartje nog even een schrikmomentje als hij of zij aan het einde van de straat per ongeluk, op het verkeerde moment, naar rechts kijkt. Maar hé, verder is er niks op deze straat aan te merken.
Het is dan ook niet voor niks dat de Folkinge de prijs voor de leukste winkelstraat in 2014 kreeg. En zelfs de leukste winkel van 2015 is in deze straat gevestigd. Menig Stadjer zal trots zijn. En wij? Wij kunnen ook niks anders dan lof spuien over dit geweldige 200 meter lange stukje van Groningen. Of wacht. Of toch niet?
Nou, op zijn zachts gezegd, nee. Normaliter zijn wij niet zo vies van een beetje Groningen maar dit stukje grond is nou niet echt om warm voor te lopen. Het gemiddelde sfeerbeeld van een gemiddelde Folkingestraatdag bestaat uit roddelende oude wijven, veterstrikkende kinderen en ruziemakende spierbundels.. Zie daar maar eens doorheen te komen met jouw krakkemikkige fiets zonder fietsbel en een weekendtas van een iets te groot formaat. Ook heb je dan ook vaak net weer die ene te warme, jeukende jas aangetrokken en ben je net als altijd weer te laat vertrokken voor je eindbestemming. En dat. Allemaal. Midden. Op deze. Ene. Straat.
Vooral op zaterdag moet je deze straat zoveel mogelijk proberen te ontwijken, aangezien het dan net lijkt of heel Groningen opeens door deze straat moet. Vervelenderwijs brengt deze weg ons die desbetreffende dag ook naar de trein en helaas zijn we niet in Rome, zodat er meerdere manieren zijn die ons naar dit vervoersmiddel leiden.
Het is toch om helemaal moe van te worden. Maar gelukkig is je medemens dat ook. ‘Ze fietsen hier ook altijd maar over straat tegenwoordig’, hoorden wij laatst. Nou, sterf. Eén vinger.