Doei Jumbo

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Enkele weken geleden kwam mij ter ore dat er zoiets bestaat als een pizza met pasta. De Pizza Pasta van Dr. Oetker, welteverstaan. Ik kreeg kippenvel van walging, maar was tegelijkertijd geïntrigeerd. Hetzelfde effect als wanneer je een ontzettend slechte horrorfilm kijkt en toch benieuwd bent naar de afloop, ook al weet je zeker dat het op geen enkele manier meer goed kan eindigen.

Maar goed, geen enkele supermarkt in their right mind heeft dit in zijn schappen liggen. Daarom besloot ik gebruik te maken van de service die de Jumbo biedt. Hebben zij namelijk iets niet in de schappen, dan kan je dit bestellen en halen zij het voor je in huis. Zo luidt één van hun zogenaamde ‘Zeven Zekerheden’ in ieder geval. Prima, doen we. De Jumbo-medewerker beloofde me te bellen als het binnen was, wat hoogstens een paar dagen zou duren.

Inmiddels is het meer dan twee weken later, en denk je dat ik in die tussentijd misselijk ben geworden van de grootste heiligschennis die de Italiaans keuken ooit gekend heeft? Nee dus. De Jumbo heeft me nog steeds niet gebeld met het blijde nieuws dat er een Pizza Pasta op me wacht.Ik benzelfs nóg eens langsgegaan bij de Jumbo, want aan een gerenommeerde krant als deze zitten immers deadlines verbonden. Daar bleek dat de pizza zelfs nog niet eens was besteld. Spijtig, zeer spijtig. Dit is niet het enige wat mij bij de Jumbo tegen de borst stuit. Het fruit en de groente in de schappen verpietert als je er naar kijkt, afbak-stokbroden liggen verrot in de schappen en het assortiment van een gemiddeld binnenstadfiliaal is kleiner dan dat van mijn avondwinkel.

Hoewel ik het niet heel erg vind dat ik de pizza from hell niet hoef te proeven en te recenseren, ben ik zeer teleurgesteld in de supermarkt die meer belooft dan hij waar kan maken. Geen Hallo Jumbo, maar Doei Jumbo.En een dikke middelvinger, die ook een beetje voor de Pizza Pasta is (want zulke verkwisting van de Italiaanse cuisine is gewoon niet oké).