The Passion in Groningen
Religieleek gaat op pad met christelijke studentenvereniging Ichtus
The Passion was een tijdje hét gespreksonderwerp van de stad. De populaire hervertelling van het verhaal van de kruisiging van Jezus werd dit jaar namelijk in Groningen opgevoerd. De Studentenkrant ging een avond bij christelijke studentenvereniging Ichtus langs om met hen te eten en naar The Passion te gaan.
[dropcap]A[/dropcap]angezien ik zelf kom uit een gezin waarin nooit met één woord over religie is gerept – Jezus Christus werd voornamelijk als scheldwoord gebruikt – voel ik me een beetje out of place wanneer ik bij de christelijke studentenvereniging Ichtus ga eten. Eerst houdt een meisje een praatje over een Bijbelkring die ze organiseert, ze vertelt dat iedereen van harte is uitgenodigd om ook een keer over het geloof te komen praten. Dan leest voorzitter Anneke Verhoeff een tekst uit de Bijbel over het Laatste Avondmaal. Wel zo toepasselijk nu we gaan eten en daarna de kruisiging van Jezus gaan meemaken. Tot slot bidden we. De Heer wordt bedankt voor het eten en voor de aanwezige gasten en er wordt gebeden dat The Passion een mooi stuk wordt wat mensen raakt en beweegt. De comfort zone is ver te zoeken.
Het eerste dat me opvalt is dat er hier bijna alleen maar vrouwen zijn. Volgens een tafelgenote komt dat omdat vrouwen vaak serieuzer bezig zijn met hun geloof dan mannen en de drempel om lid te worden van een christelijke studentenvereniging voor vrouwen daarom lager ligt dan voor mannen. Volgens bestuurslid Jaap Bosman is dit iets wat je bij alle studentenverenigingen ziet.
Veel tijd om na te borrelen is er niet. Het is belangrijk vroeg op de Vismarkt te zijn, want het stroomt snel vol. Onderweg naar de Vismarkt spreek ik met wat mensen de verwachtingen voor vanavond door. Martijn (22) is uit Delft gekomen om de uitvoering te zien. Hij is naar alle voorgaande Passions geweest en ziet zowel positieve en negatieve aspecten: ‘Dat ze het zo toegankelijk hebben gemaakt werkt twee kanten op. Aan de ene kant bereik je een veel groter publiek, maar aan de andere kant wordt het verhaal op zo’n populaire manier verteld dat de boodschap een beetje verloren gaat. Je bent niet meer bezig met de echte betekenis van het verhaal.’
Eenmaal op de Vismarkt begint het hard te regenen. Dit maakt dat iedereen een paraplu openklapt en het zicht op het podium wordt belemmerd. Gelukkig staan er drie grote schermen waarop alles wordt geprojecteerd. Van tevoren moet het publiek alvast een keer oefenen op het roepen van ‘kruisig hem!’. Dit is best wel awkward en weinig mensen doen het dan ook.
En dan barst het festijn los. Jezus komt zingend met de intercity aan op het station waar de dolgelukkig kijkende apostelen hem opwachten in de stationshal. Dan gaan ze bowlen en drinken ze cola in een parkeergarage. Een ‘seculiere’ jongen naast mij die Joris (24) blijkt te heten ziet het geheel met hoog opgetrokken wenkbrauwen aan. ‘Dit kun je toch niet heel serieus nemen? Die artiesten doen het alleen maar omdat ze er wel een leuk zakcentje voor zullen opstrijken’, zegt hij. Positiever is hij over Simone Kleinsma. ‘Zij is wel echt heel goed.’
Na een uur en drie kwartier is daar het moment: het grote, lichtgevende kruis bereikt de Vismarkt. Regen stort uit de hemel en het gezang zwelt bombastisch aan terwijl het kruis en de meelopende stoet zich een weg baant naar Simone/Maria. Het verhaal wordt krachtig weergegeven. Je kunt veel zeggen, maar dit is uitstekende theaterregie.
Of je nu komt voor de religieuze vertelling, voor de meezingers, of om als sarcastische kijker geamuseerd alles te kunnen afkraken: the Passion is een strak geregisseerd live spektakel. In traditionele christelijke kringen wordt het vaak gezien als te populair en sensationeel, en in seculiere kringen is het niet serieus te nemen. Er wordt echter wel een breed publiek bereikt en de hele stad en praat erover. Welke boodschap je eruit meeneemt is aan jezelf.