House of Cards (spoiler-vrij!)
[dropcap]E[/dropcap]n bedankt, Netflix! Net nu ik me had voorgenomen om van m’n laatste semester een succesvolle te maken en de zesjescultuur eindelijk eens te ontstijgen, besluit je zo even, hoppa, het complete tweede seizoen van de Amerikaanse politieke dramaserie House of Cards online te zetten. Dertien afleveringen van vijftig minuten, dat zijn veel weggegooide studie-uren. Aangezien seizoen één fantastisch was, begin ik met hoge verwachtingen aan een potje ‘bingewatching’.
Voor degenen die de serie niet kennen, House of Cards (gebaseerd op een Engelse serie uit 1990) draait om Frank Underwood (gespeeld door Kevin Spacey), een meedogenloos congreslid voor de Democraten. Frank is getrouwd met Claire, met wie hij een ietwat onconventioneel huwelijk heeft. Samen hebben ze er werkelijk waar alles voor over om aan de macht te komen.
Hebzucht, seks, liefde en politieke intriges: de serie heeft het allemaal. Geen seconde doet het onder voor de geschepte verwachtingen. Het acteerwerk is fantastisch -vooral dat van Spacey- en de schrijvers zorgen voor gebeurtenissen die je niet ziet aankomen. Zo heb ik een keer bij een geheel onverwacht moment in een bepaalde aflevering toch minstens een kwartier lang met m’n mond open van schrik naar het scherm zitten staren: Oh no he didn’t!
Laten we eerlijk zijn, hoofdrolspeler Frank is een ongelofelijke hufter. Toch wil je op de een of andere manier toch dat zijn snode plannetjes lukken. Het helpt hierbij wel dat hij vaak de ‘fourth wall’ breekt. Dit betekent dat hij op momenten recht in de camera praat tegen de kijker. Bizar hoe je hem, ondanks al zijn nare acties, toch een sympathieke knakker gaat vinden.
Aangezien de serie om de Amerikaanse politiek draait is het voor sommigen handig Wikipedia bij de hand te houden, om af en toe bepaalde onduidelijkheden over het Amerikaanse politieke systeem te verduidelijken. Doe dit alleen niet te vaak! Voor je het weet heb je een belangrijk detail gemist en moet je weer terugspoelen. Trouwens, dat zorgt er wel voor dat het einde en het daarbij horende zwarte gat wat verder uit het zicht is. Want geloof me, ik ben nu nog steeds in rouw.