‘Een beetje stelen, een beetje zuipen’

Probleemwijken versus Studenten

Drank, feest en politie. Nee, dit gaat niet weer over één of ander zuip vakantieprogramma met figuren als Britt en Ymke in de hoofdrol, maar over de helden van Probleemwijken. De serie van SBS heeft door het opwaaiende stof nog niet eens het eerste seizoen kunnen afmaken. In het programma werden de lichtelijk asociale bewoners van probleemwijken gevolgd. Maar zijn en leven deze mensen wel zo anders dan wij, als studenten?

Bart uit Assen werkt niet, maar dat ligt volgens hem ook niet in zijn aard. Zijn opvatting dat de regering de uitkeringen hoger zou moeten maken is dan ook geheel terecht. Dan hoef je immers niet zo veel te doen voor je geld. De regering laat deze mensen gewoon links liggen, net als zij dat doen met studenten. Belachelijk dat je niet alle zes jaren van je driejarige bachelor volledig door de overheid gefinancierd hebt gekregen. Maar ach, maximaal lenen is maximaal leven.

Door al je zorgen en drukte is aan genoeg slaap komen een groot probleem. Je hele week zit, naast je studie, vol gepland met uiteraard verplichte borrels, dinertjes en jezelf een paar keer per week naar de mavo zuipen. Jan uit onze eigen Oosterparkwijk kan hierover mee praten. Je wordt al bijna moe van het horen van zijn drukke dagschema: ‘Tot een uur of een twee lig ik op bed, dan ga je zitten, koppie koffie, flesje bier. Krijg je visite en wordt het weer twee, drie uur ‘s nachts.’

Werken kan er dan ook niet meer bij, wat door je karige studiefinanciering ook tot de nodige uitdagingen kan leiden. En over de oorzaak van alle financiële problemen zijn we het allemaal eens: de criminelen van de overheid. Willem uit Den Bosch weet echter dat de overheid niet als enige debet is aan alle problemen. ‘Het is ook de schuld van de Rabobank. Als je zo weinig inkomen overhoudt, dwing je mensen om zwart te gaan werken, oftewel te gaan stelen. Want uiteindelijk is werken alleen voor mensen die niet weten hoe ze moeten harken.’

Geert uit Assen weet hier wel raad mee: als hij een keer tekort heeft verkoopt hij een fiets en heeft hij ook weer wat geld. Menig student profiteert hier dan ook weer van. Immers, als je een fiets door een of andere sloeber krijgt aangeboden voor slechts vijf euro laat je de kans niet onbenut. En net als Jan uit Eindhoven, die voor een prikkie een antieke klok kocht, kan jij niet weten dat hij gejat was. De verontwaardiging als je dan een keer gepakt wordt voor heling is dan ook geheel terecht.

[pullquote-right]‘Drank is een duivel. Je denkt niet meer over dingen na’[/pullquote-right]

Eigenlijk zou Geert de perfecte student zijn geweest: ‘een beetje stelen. Een beetje zuipen.’ Maar hij heeft ook een goed stel hersenen want hij weet: ‘Drank is een duivel. Je denkt niet meer over dingen na’. Ook niet over je toekomst. Dat is maar beter ook want wat je met je studie nou eigenlijk kan weet natuurlijk niemand.

Ook jij wordt van dat gezeik in je huis natuurlijk strontziek: ‘die ouwe wijven van hiernaast’ die aan je deur komen klagen over dat beetje lekkere muziek. En dan hebben we het nog niet eens over de erbarmelijke faciliteiten in je huis: midden in de winter werkt bij jou, net zoals bij Kees, die stervende hoeren kanker kachel ook niet. Dan begint Gemeente Groningen ook nog eens mensen uit huis te zetten om het studentenquotum te handhaven. Het begint verdacht veel te lijken op hoe de gemeente de Oosterparkwijk heeft ‘opgeknapt’.

Maar laten we wel wezen, deze vergelijking met dit soort paupers slaat eigenlijk helemaal nergens op. Wij, hogeropgeleiden, zijn immers de toekomst van het land, degenen die uiteindelijk voor deze probleemwijkers gaan betalen. Het is dan ook onderdeel van je leerproces om je een beetje in te leven in hun leefwijze, om ze uiteindelijk verder te kunnen helpen. Zo kun je later je geld verdelen onder de armen. Te weten je linker en rechter arm. Laten we daarom afsluiten met de levensspreuk van Ruud, de -nog niet erkende- grote filosoof van de deze eeuw: ‘Ik heb overal schijt aan’.