The Crown
Het is vrijdag avond, derde kerstdag. Letterlijk elke Groningse student is nog lekker thuis aan het genieten van de familiaire sferen. Het komt erop neer dat geheel Groningen is uitgestorven en het op straat zo stil is als een standaard zondag. Ik besluit om de gezelligheid op te zoeken en me richting de speciaalbiertjes te begeven. Aan het eind van gedempt zuiderdiep, op de hoek bij de Hasret, bevindt zich een nieuwe stamkroeg: café ‘the Crown’.
Want een stamkroegsfeer heeft het café zeker. Vanaf verre zie je de lichtgevende kroontjes die de kroeg versieren en de barhangers naar binnen weten te lokken. Het is 8 uur ´s avonds, Coldplay speelt langzaam op de achtergrond en wij zijn letterlijk de eerste klanten die binnenkomen. De eigenaar Osman zit samen met zijn bardame aan een tafeltje als wij besluiten erbij te komen zitten. We bestellen het paradepaardje van deze kroeg, de Hertog Jan van de tap.
Als je om je heen kijkt, waan je je in een oud bruin café met een prachtig uitzicht en bijzonder veel oog voor detail. De muren zijn sfeervol donkergeel en mijn oog valt op de bijzondere old school lampen die zich in elke hoek van de kroeg bevinden. Verder hangen de muren vol met wijze spreuken. Zo valt me meteen de volgende spreuk op: Life is like riding a bycicle, in order to keep your balance, you must keep moving. Het blijkt dat dit de lijfspreuk is van de trotseigen eigenaar Osman. Hij vertelt dat hij toen hij negentien was vanuit Turkije naar Nederland is gekomen. Verkocht door zijn Nederlandse vakantieliefde besloot hij om een bestaan in Groningen op te zetten en meteen zijn eigen zaak te beginnen, twee deuren verder op. Hij vertelt dat hij vanaf begin af aan al jaloers was op de locatie van zijn buren en niet kon wachten om deze locatie over te nemen. Vijf weken geleden was het zover, café ‘the Crown’ werd geboren. Zo’n 25 jaar geleden heette het café ‘de Koning van Denemarken’. Overal op de gevel zie je nog kroontjes van vroeger in het cement. ‘De naam was al vrij snel duidelijk dus’ lacht Osman. Ondertussen bestellen wij een Kwak, een van de vele speciaalbiertjes van de kaart.
Osman vertelt nog verder over zijn reisbureau op de zolder en de ruimte erboven die hij verhuurt voor borrels en andere feesten. ‘Mijn doelgroep is in principe iedereen, ik geloof in mond-op-mondreclame. Ik probeer iedereen die hier binnen komt persoonlijk te benaderen.’ Zijn enthousiasme, talent en vooral liefde voor het vak straalt er vanaf. Langzaam stromen er meerdere stamgasten binnen en stormt hij er meteen op af. Het is duidelijk dat ‘the Crown’ echt Osman’s kindje is en iedereen die binnen komt deze liefde met hem deelt. De warmte straalt van het café af en wij besluiten ondanks de verlaten vrijdag ons derde kwakje te bestellen. Wie toe is aan een rustig studiebiertje of gewoon zin heeft in een heerlijke stamkroeg avond moet zeker een bezoekje wagen aan dit café dat nu al geschiedenis schrijft.