Mijn hobby is permanent
Maurits is eerstejaars student werktuigbouwkunde aan de Hanze. In het weekend staat hij achter de bar in een Hardrock café in Harderwijk, maar stiekem droomt hij van een carrière als professioneel tattoo-artiest.
Waarom tatoeëren?
“Het klinkt heel cliché, maar ik ben opgegroeid in een omgeving waar veel mensen om mij heen een tatoeage hadden en daarnaast was ik van jongs af aan altijd aan het tekenen. Dus het was eigenlijk een beetje voor de hand liggend. Een paar jaar geleden had een collega van me een apparaat aangeschaft, hij oefende nog op varkenshuiden en dat mocht ik ook eens proberen. Ik was meteen verkocht. Gelijk ben ik gaan sparen om zelf apparatuur te kunnen kopen en toen ik dat had, heb ik bij slagerij Schiffmacher, jaha de broer van, varkenshuiden gekocht en ben ik op mijn zolderkamertje gaan oefenen. Dat heb ik een aantal maanden gedaan voordat ik een persoon heb getatoeëerd. Eerst heb ik het nog wel op mezelf geprobeerd, maar man wat deed dat zeer!.”
Hoe was de eerste keer op een persoon?
“De eerste keer op een persoon was zo onwijs spannend! Ik was heftig aan het beven, de zenuwen gierden door mijn lichaam. Die eerste paar lijnen zijn echt het moeilijkst en ik had wel even een moment van ‘wat ben ik nu aan het doen?!’, je wilt het vooral niet verneuken. Toen ik eenmaal bezig was kreeg ik wel echt de feeling te pakken en gleed de tattoo er zo makkelijk op. De eerste was eigenlijk niet mooi, je zag wel wat het was maar de lijnen waren niet strak.”
Voelde je je daar niet schuldig over?
“Nee, ik heb die jongen van te voren gewaarschuwd en het maakte hem niet uit. Ik had de tattoo expres op zijn bovenbeen gezet en zeer klein, zodat er altijd nog makkelijk iets anders overheen gezet kan worden. Twee weken later heb ik dezelfde persoon weer getatoeëerd, toen iets groters en dat zag er al veel beter uit. Nu gaat het inmiddels zo goed, dat een paar weken geleden ik een vis heb gezet op een jongen, die zo strak geworden is dat ik sindsdien een heleboel aanmeldingen heb gekregen.”
Waarom vraag je geen geld voor de tattoos die je zet?
“Ik vraag nu alleen geld voor het materiaal dat ik gebruik, dus de naalden en het inkt. Ik kan er nu ook nog geen winst op maken, ik ben amateur en ondanks dat mijn tatoeages steeds beter en mooier worden is elke tatoeage die ik nu zet nog steeds om meer ervaring op te doen. Ik doe het ook niet voor het geld maar puur omdat ik het leuk vind.”
Waarom ben je niet in de leer bij een professionele tattoo-artist?
“Als het kon had ik het echt wel gedaan. Ik heb het ook wel geprobeerd, maar er is gewoon geen plek. Daarnaast nemen shops niet iedereen gelijk en zomaar aan, je moet dan ook echt met mooie ontwerpen aankomen en geluk hebben. Ik blijf het wel elke keer proberen om als leerling bij een shop aan de slag te kunnen, ik geef natuurlijk niet zomaar op.”
Hoe reageren je studiegenoten op je hobby?
“Haha, ik zit bij allemaal nerds in de klas. Leuke gasten hoor, maar in het begin paste ik er echt niet tussen. Zij spelen in de pauze online games tegen elkaar op hun laptops of met van die speelkaarten, geen idee wat het precies zijn eigenlijk. Ik vond hen net zo raar als zij mij denk ik. Maar nu zijn ze wel aan me gewend en vinden ze mijn verhalen en het tatoeëren vooral erg grappig.”
Hoe komen mensen met jou in aanraking, promoot je jezelf?
“Omdat ik zelf ook veel tatoeages heb vragen mensen daar snel naar. Als ik daarover vertel, vertel ik ook dat ik zelf ook tatoeëer, ik laat dan wat foto’s zien en zo gaat het balletje rollen. Naarmate ik meer tatoeages zet komen er meer mensen naar me toe voor een afspraak, echte mond op mond reclame dus.”
Aan het einde van het interview vroeg ik Maurits of hij ook even naar mijn tatoeage wilde kijken, een erfenis op een zeer intieme plek uit een tijd dat ik nog jong en onbezonnen was, en of het mogelijk was om daar iets overheen te zetten. Dat kon zeker en wel direct! Een half uur later was hij een ervaring rijker en ik een herinnering minder.