Gluren bij de Buren: Oekraïne
“Waar ga jij eigenlijk heen voor je study abroad?” – “Oekraïne.” – “Oh! Waarom ga je daar heen?” Dat was ongeveer hoe het gemiddelde gesprek ging voordat ik naar Tsjernivtsi vertrok, een stadje in westelijk Oekraïne. Ik zit hier nu sinds januari en eerlijk gezegd neem ik die gefronste wenkbrauwen niemand kwalijk: wat ik hier beleef staat niet echt gelijk aan een typische Erasmus-ervaringen. Maar ik ben blij dat ik hier zit.
Het begint er al mee dat je als een prinses behandeld wordt: ik ben de enige uitwisselingsstudent die er is, dus iedereen wil mij wel rondleiden. Wat me het meest verbaasde is dat ook zij hun wenkbrauwen fronsten en zich afvroegen waarom ik in Oekraïne ben gaan studeren. In de maanden die volgden kwam ik er achter waarom.
Het leven is hier niet zo makkelijk. Door mijn royale beurs hoef ik mij niet zorgen te maken over financiële zaken, maar de mensen om mij heen doen dat helaas wel. Het gemiddelde maandinkomen is niet veel meer dan een paar honderd euro, terwijl de huurprijzen gelijk staan met die in Duitsland. Praat je met een jonge Oekraïner wordt je daar ook niet echt vrolijk van; weinig van hen zien een rooskleurige toekomst voor hun land.
Als je niet in de deprimerende Sovjet-wijken bent, is Tsjernivtsi een prachtige stad. Het universiteitscomplex doet nog het meest aan Zweinstein denken te midden van een Centraal-Europese setting a la Wenen. Dit niet-echt-Westers-maar-ook-niet-echt-Oostelijk-gevoel typeert Oekraïne.
De Yuriy Fedkovych Chernivtsi National University voelde meer aan als een basisschool dan als een universiteit. Zo moeten we opstaan als de docent het lokaal binnen komt, zitten er niet meer dan 20 mensen in de collegezaal, en eindigt de klas zodra de bel gaat. Vanaf de eerste dag begon ik Oekraïens te leren. Een must, omdat de buschauffeur, kassabediende of bediende amper een woord Engels of Duits spreekt.
Nu, vijf maanden later, vertrek ik bijna en kan ik een goed antwoord geven op de vraag: “Waarom Oekraïne?” Omdat iedereen zou moeten weten hoe het is om in een land te leven waar mensen het niet zo goed hebben, waar je niet alles kan kopen wat je wilt en waar je elke dag werkelijk nieuwe dingen ontdekt. Daarom, Oekraïne.
Lina Rusch (22) is een Duitse studente Internationale Betrekkingen en Internationale Organisaties aan de Rijksuniversiteit Groningen. Het afgelopen semester volgde zij vier vakken aan de universiteit in Tsjernivtsi, Oekraïne.