Opkomend talent: Orange Skyline
[dropcap]D[/dropcap]e postpunk band uit Zuidlaren timmert al een tijdje lekker aan de weg. Niet alleen stonden zij dit jaar op Grunnsonic, zij mogen zich sinds 19 april ook winnaars van de POPgroningen talent Award 2013 noemen. Dit houdt in dat ze onder andere op het Local Heroes podium van het Bevrijdingsfestival staan en volgend jaar weer present zijn op Eurosonic. Orange Skyline, een naam die de komende tijd niet te missen zal zijn.
Broertjes Stefan en Niels van der Wielen (21 en 19) vinden dat helemaal niet erg. Hoe voller de agenda, hoe meer hun droom om muzikaal de wereld te veroveren werkelijkheid wordt. Hoewel Orange Skyline nu anderhalf jaar actief bezig is werd de band ongeveer vijf jaar geleden al opgericht. Naar een idee van de twee broers, beide gitaristen, samen. Goede vriend Mart Atema (19) werd vervolgens drummer en Niels’ klasgenoot Simon Christiaanse (19) – beter bekend als Benus – de bassist. Een vierkoppige band dus, waarbij met name Niels de songteksten schrijft. Stefan leest ze vaak als eerste door en zegt eerlijk wat hij ervan vindt, zoals dat van familie verwacht wordt.
De muziek doet een beetje denken aan de Arctic Monkeys, maar dan een ietwat ruwere versie. Zelf zijn de jongens tevreden met deze vergelijking. Samen met The Who, The Libertines en Oasis zijn The Arctic Monkeys een grote inspiratie voor ze. Niels vult aan: “En natuurlijk The Beatles, maar dat is zo voor de hand liggend dat we die niet meer gaan noemen, iedereen noemt ze al.”. Veel Britse invloeden, Orange Skyline heeft volgens kenners dan ook de uitstraling van een Engels bandje. Zelfs het accent van zanger Stefan doet erg Brits aan. Hoewel ze dit zelf niet per se een probleem vinden, werd het wel aangestipt als een puntje van kritiek door de jury van de POPgroningen talent Award. De band moest niet proberen een Britse uitstraling te forceren. De jongens zouden zichzelf echter liever omschrijven als een Europese band. Leadzanger Stefan voelt zich dan ook meer Europeaan dan Nederlander: “Als ik buiten het continent op vakantie ben, zeg ik altijd dat ik uit Europa kom”. Hoewel de rest van de band het hier niet helemaal mee eens is, “ik voel me anders altijd gewoon Niels van der Wielen”, is een Europese uitstraling waar ze voor gaan. De Europese vlag aan de microfoon van Stefan is hier het teken van.
Orange Skyline is een authentiek garagebandje dat zich distantieert van muziek met technisch geneuzel en moderne effecten. “Of wij zijn een van de laatste bands die op deze manier optreedt, als een ondergaande zon, of we zorgen weer voor een nieuwe beweging in de muziekwereld, als een opkomende zon.” filosofeert Stefan, die naast de band overigens nog Literatuurwetenschappen studeert in Utrecht. Het moge duidelijk zijn dat de naam Orange Skyline een verwijzing naar die horizon is, ongeacht of deze een rijzende of een ondergaande zon bevat. Het ‘Orange’ heeft overigens nog een verklaring. In het nummer Bold As Love van Jimi Hendrix – voor de romantici onder ons : dit nummer is ook gecoverd door John Mayer – passeren er allerlei kleuren de revue. Bij de kleur ‘orange’ klinkt de volgende zin: “Orange is young, full of daring but very unsteady for the first go ‘round”. Een perfecte beschrijving van wie ze willen zijn en wat ze ook uitstralen.
Het uiteindelijke doel van Orange Skyline is om de wereld te veroveren met hun muziek. Voorlopig is het doel proberen rond te komen van de muziek. Keihard werken is de enige mogelijkheid om dit te bereiken. Dit doen ze niet alleen: een crew van drie vaste mensen gaat mee naar ieder optreden. Twee managers en een ‘manusje van alles’. Zo’n crew is niet alleen makkelijker voor de band (“zo kunnen we ons bij een optreden echt alleen focussen op de muziek”) het is vooral ook gezellig. Waar de andere bands bij de POPtalent awards alleen elkaar hadden, had Orange Skyline hun vrolijke gevolg mee. Dit zorgt voor veel droog geouwehoer tussen het spelen door. Zo wordt er meteen na het spelen van hun single ‘Soldier Me’ luchtig gevraagd hoeveel Real Madrid gespeeld heeft. Ten slotte worden er, zoals het echte vriendenclub betaamt, over en weer een paar lekkere kutopmerkingen gemaakt: “Stefan, magere graat die je bent”. Een stabiele losheid die ongetwijfeld de fundering vormt voor de geweldige sound die deze band ten gehore brengt.