Ben Hard: De assistente van wethouder Dekker

Daar ligt ze, met op haar gezicht wat net nog in mijn yoghurtbuks zat. Ze ziet er nog steeds goed uit moet ik zeggen, met haar twinkelende oogjes, hoewel haar rechteroog wel wat vastgeplakt lijkt. Voordat ik het besluit kan uitspreken om er van tussen te gaan, ik ben niet zo van die ongemakkelijke we-hebben-net-seks-gehad-dus-nu-moeten-we-knuffelen momenten, stelt ze voor om nog even samen te douchen. ‘Want ik ben nog niet klaar met je, lekkere Ben’.

Onder de warme waterstraal zeept ze langzaam mijn hele lichaam. Ik begin meteen weer geil te worden en daar weet Sophie of Lieke, of hoe ze ook alweer heet, prima raad mee. Ze pakt mijn penis stevig vast en zakt langzaam door haar knieën. Ze geeft een klein likje over mijn eikel en vouwt er dan haar zachtroze lippen overheen.

Haar op en neer gaande bewegingen herinneren mij aan die ene keer in het stadhuis met Else, de assistente van wethouder Dekker. Daar lag ze op haar rug op het bureau, hoofd over de rand met in haar mond mijn lul. Zo moet God de ideale wereld voor zich hebben gezien. Ik weet nog goed hoe ik haar ontmoette, het was in de bloei van mijn twee weken durende politieke carrière in het voorjaar 2012. Ik was als gast bij de gemeenteraad aangeschoven en het enige wat ik me van die vergadering herinner waren haar prachtige bruine hertenogen.

Nadat drie van mijn standaard versierpogingen kansloos mislukt waren was ik er wel achter dat Else een bijzondere was. Dit had een speciale aanpak nodig. Ik nam het domste besluit wat ik ooit heb genomen, liep naar de interruptiemicrofoon en sprak de woorden uit waar ik altijd voor gevreesd had die ooit uit te spreken. De woorden sloegen in als Fat Man op Nagasaki, verwoestend. Else, mijn Else, ze was in één klap verder weg dan voordat ik haar überhaupt had ontmoet. Verdomme Ben, dit is niet best, dacht ik en liep gedesillusioneerd de zaal uit waarbij hoongelach viel mij ten deel viel.

Nadat ik van ellende dan maar zes dagen achter elkaar mijzelf snoeihard van de kaart had gezopen kreeg ik een oldskool Groeten uit Groningen ansichtkaart met slechts de tekst ‘Staat je aanbod nog steeds? -E.-‘. Ik had geen idee hoe ik moest weten of dit mijn Else was en, als het al mijn Else was, hoe ik moest antwoorden. Ik besloot om het dan maar goed aan te pakken en betaalde €639.50 om een vliegtuig met spandoek een dag boven Groningen te laten vliegen met de tekst ‘Godverdomme JA’. Ik werd verdomme geplayed waar ik bij stond en was volstrekt afhankelijk.

Binnen liet Else er geen gras over groeien, in no time stond ze in haar Evakostuum

Twee slapeloze nachten later zag ik een Peerd van Ome Loeks ansichtkaart in mijn bus met achterop de tekst: ‘vrijdag 15 uur op het bordes’. 95% kans op seks, altijd winnen. Die bewuste vrijdag liep ik richting stadhuis met een lichte trilling in mijn benen. Daar stond ze, mijn Else. Ze was nog mooier dan ik in gedachten had, met haar korte lichtblauwe spijkerbroekje en haar oversized shirt met bloemenprint. Haar prima cup stak fier voor haar uit en met haar hertenogen laat ze mijn pantalon om mijn kruis spannen.

Ze ging me voor naar binnen en leidde me naar een werkkamer. Binnen liet Else er geen gras over groeien, binnen no time stond ze in haar Evakostuum. Verdomme wat was ze lekker. Met subtiele handbewegingen ontdeed ze mij van mijn kleren. Liggend op het bureau liet ze mijn lid in haar mond glijden, dit was een pro, dat merkte ik gelijk. Ze ging maar door en door waarbij ik het al snel niet meer hield en met een oerkreet spoot ik haar mond vol.

Wanneer ik naar beneden kijk zie ik een verbaasde Sophie of Lieke ‘Wie is Else?’ vragen. Een klein minuutje later sta ik buiten, naakt.