Ritwik Swain: Indiaas, Schots, Engels. Bijna Vergroningst
[dropcap]“H[/dropcap]erinneringen uit mijn jeugd? Ik was nog jong en herinner me weinig meer van India. Op een dag zag ik een olifant door de straat lopen. Dat herinner ik me nog wel.” Ritwik is geboren in Pondichéry, India. Foto’s van deze plaats niet ver van het vroegere Madras, nu Chennai, zijn wel te vinden op internet. Op geen van die foto’s staat een olifant. Die zal ondertussen wel vertrokken zijn. Net als Ritwik.
Op 22 mei werd Ritwik Swain gekozen als eerste buitenlandse student in de Universiteitsraad.Daarmee wordt in het volgend academisch jaar eindelijk ook de buitenlandse student in de Uraad vertegenwoordigd. Geen overbodige luxe, gezien het feit dat ongeveer één op de tien studenten uit het buitenland komt. Maar wie is deze Ritwik eigenlijk? Hoe is hij hier terecht gekomen, en wat heeft hem gedreven actief te worden?
Hij stond op de zevende plaats in de kieslijst van de SOG. Maar kreeg 338 voorkeurstemmen, veel. Dat nummer, 338, zal ook ongeveer het aantal keer zijn dat RUG bestuurslid Sibrand Poppema zich voor zijn hoofd geslagen heeft. Als er een buitenlandse student in de Raad zou komen, zou de voertaal in dit orgaan, net zoals die in de beleidsstukken, Engels worden. Het schijnt ergens zwart op wit te staan. Dat wordt nog een hele opgave voor de RUG medewerkers. Wist Poppema veel dat de SOG met Ritwik op de proppen zou komen.
Op z’n tweede verhuist Ritwik naar Schotland dus bij die ene olifant zou het blijven. Die lopen daar niet door de straten. Maar de verschillen tussen India en Schotland zijn niet alleen uit te drukken in biodiversiteit. Hij is tweetalig opgevoed, Ritwik. Maar het feit dat hij geen Schots accent heeft maakte hem zuinig in het gebruik van zijn stem. “Twee jaar lang was ik selectief stom. Ik sprak niet in het openbaar, alleen tegen mijn ouders. Ik was nog wel geïnteresseerd in mensen, ik wilde alleen niet praten. Ik kon goed luisteren.” Nu dicteert hij de universiteitsraad welke taal te gebruiken.
Een schril contrast. Die verandering heeft hij mede te danken aan toneelspelen, waar hij mee begon nadat zijn familie naar Engeland verhuisde. “Ik dacht niet dat het een therapie voor me zou zijn. Ik vond het gewoon leuk. Maar na een aantal jaar toneelspelen merkten mijn ouders en leraren dat ik veranderd was. Ze geloofden dat het theater me zelfvertrouwen had gegeven.”
Ergens eind augustus 2010, tegen een uur of vijf in de middag, komen een Indische vader en zoon aan op het station van Groningen. Het eerste wat ze zien is een zakenman op inlineskates en niet lang daarna krijgen ze een inzicht in de Nederlandse fietsdrift als personen van divers pluimage op rijwielen voorbijtrekken; bejaarden, moeders met kinderen en boodschappentassen. De vader bestelt een taxi, zijn accent klinkt als dat van Apu uit de Simpsons. Voor de deur van de faculteit nemen ze afscheid van de taxichauffeur. ‘Graag gedaan’ klinkt het met harde ‘g’. Vader en zoon denken dat ze uitgescholden worden. Zo moet hun aankomst in Groningen er ongeveer uitgezien hebben.
Als Indiër in Schotland val je op. Als Indisch-Schot in Engeland val je op. Als Indisch-Schotse Engelsman in Groningen niet. Niet als je psychologie studeert. “Psychologie is een grote studie. Ik voelde me een nummer, niet een naam. Ik wilde herkend worden, dat was mijn grootste drijfveer actief te worden. Ik vond ook dat ik de universiteit iets te bieden had met mijn culturele achtergrond.” Vóór alles zit Ritwik er voor de buitenlandse student, die zo ondervertegenwoordigd is in de medezeggenschapsorganen van de RUG. “Ik ken veel zaken die internationale studenten aan gaan maar waar de Nederlandse student geen weet van heeft.” Als voorbeeld noemt hij het gebrek aan tijd, ruimte en faciliteiten om een fatsoenlijke betaalbare lunchmaaltijd te gebruiken. “Ik heb gesproken met internationale studenten, die smeken hier om.”
Ritwik Swain komt zo vastberaden over dat je bijna zou vergeten dat hij eigenlijk bij toeval in Groningen is uitgekomen. Afgewezen bij de universiteit van zijn keuze in Engeland werd hij door een leraar op de Nederlandse optie gewezen. “Dus ik ging googelen : ‘Netherlands’, ’psychology’, ‘English’. Het was al ver in augustus. Ik belde last-minute op en ze hadden nog een plek open voor me.” Toeval dus. Al weerhoudt dat Ritwik er niet van om nog even hooghartig daar aan toe te voegen: “Soms moet je gewoon even om de hoek kijken. Dat er één makkelijke mogelijkheid is wil niet zeggen dat er niet duizend andere mogelijkheden op je liggen te wachten.” Mooie woorden van een Indisch-Schotse Engelsman.