Recensie: A Quiet Place
A Quiet Place is een van de grootste horror revelaties van de afgelopen tijd, geregisseerd door John Krasinski. Zonder heel veel te spoilen, gaat de film voornamelijk over een futuristische en apocalyptische aarde, waarin het maken van het kleinste geluid voor dood en verderf kan zorgen. De film is erg goed ontvangen door het internationale publiek en heeft ook de nodige situaties opgeleverd die voor de een irritant kunnen zijn, maar voor de ander juist hilarisch.
A Quiet Place zit erg minimalistisch in elkaar. De film heeft een vertelde tijd die maar een paar dagen beslaat en bevat maar enkele locaties en personen. Het knapste van de film is dan ook dat deze ondanks de minimale insteek, toch niet langdradig wordt en de spanning nagenoeg constant wordt behouden. Omdat een groot deel van de film letterlijk doodse stilte bevat, houdt de hele zaal ook hun adem in. A Quiet Place heeft, ondanks haar science fiction karakter, een sfeer waarin het voor de kijker erg gemakkelijk is om mee te voelen met de hoofdpersonen.
Wat A Quiet Place zo uniek maakt is juist die constante stilte, waardoor het publiek doodsbenauwd is om ook maar het kleinste geluidje te maken. Op de eerste plaats omdat ze bang zijn dat dit geluid de hoofdpersoon zijn dood zou kunnen betekenen, maar vooral om andere bezoekers niet te irriteren. Handen die in zakken chips, Maltezers en andere luidruchtige etenswaren verdwijnen, worden door iedereen vervloekt. De kleinste beweging of het zachtste kuchje/opmerkinkje klinkt luid en duidelijk door de zaal heen. Hierdoor wordt een bezoek aan deze film na het eerste kwartier voor de zenuwpezen onder eens al gauw een martelgang, wat opmerkelijke situaties oplevert in de bioscoopzaal.
Al met al scoort A Quiet Place een hele dikke voldoende. De meeslependheid van de film is immens en het feit dat de horror en science fiction tegen realisme aanhangt, maakt de ervaring van het kijken naar deze film erg intens. Daarnaast is de ervaring van de film in doodse stilte, een bijzondere en zeker aan te raden activiteit, als je toevallig een paar uurtjes over hebt om te doden.