Het Zomerse Zwarte Kledingprobleem
Zwarte kleding is geweldig. Het kleedt af, laat je er volwassen uitzien en zwart is een kleur die iedereen staat. Of je nou een lichte of donkere huid hebt, of je nou asblond haar hebt of ravenzwart, zwart past bij iedereen. Daarom ben ik ook een erg groot fan van zwarte kleding. Er zit echter één groot probleem aan zwarte kleding: in de zomer trekt het hitte aan als vliegen op een strooppot. Beetje jammer, maar dat mag de pret niet drukken. Of toch wel?
Als het zonnetje eenmaal hoog aan de hemel schijnt en de bloemetjes weer beginnen te bloeien, merk je dat iedereen vrolijker door het leven wandelt. Mensen zijn meer buiten, lachen meer, besluiten opeens dat het een geniaal idee is om te gaan picknicken en opeens ziet het noorderplantsoen zwart van de hardlopende mensen. Intens gelukkig word ik van lekker weer. Maar helaas gooit mijn garderobe roet in het eten: mijn gehele garderobe (op een enkele uitzondering na) bestaat uit vijftig tinten grijs en zwart.
Als ik eenmaal een fashionable outfitje in een zwart – of grijstint hebt gevonden, heb ik me vaak nog niet gerealiseerd wat voor warmtehel mij te wachten staat. Ik dartel vaak vrolijk in het rond totdat ik merk dat ik me wel erg sauna-achtig voel, en dat op de plekken waar een zwart stukje stof mij bedekt het wel verdacht veel warmer is dan op mijn blote benen. Verdrietig maakt me dat. Bedrogen door mijn eigen garderobe.
Maar ik ben dapper. Hoewel mijn zwarte kleding me verraden heeft, blijf ik er toch van houden. De voordelen wegen vaak tot op tegen de nadelen. En dus hijs ik me de volgende dag weer in een outfit die er verdacht donker uit ziet, en waad ik me enigszins badend in het zweet de dag door, waardoor mijn make-up uitloopt en ik wel erg veel weg heb van een panda. Maar toch voel ik me geweldig.
Goed, soms maak ik een compromis. Zo kunnen zwart en wit ook prima samen, waardoor ik zowel warmte absorbeer als weerkaats. Hoewel ik me dan een wandelend natuurkundeproject voel, zorgt het er wel voor dat ik er minder uitzie alsof ik in een dierentuin thuis hoor. Maar na een dag in zwart en wit gaat het weer kriebelen, en hijs ik me de volgende dag weer in volledig zwarte kledingstukken. Want, lieve mensen: once you go black, you never go back.