Gendermentaliteit
Juli was een enerverende maand voor mensen die niet tegen verandering kunnen. De iconische hoofdpersoon uit de serie Doctor Who – The Doctor – wordt voor het eerst in 54 jaar een vrouw, de gemeente Amsterdam en de NS gaan genderneutraal taalgebruik hanteren, tot groot chagrijn van het gepeupel, en MTV heeft besloten om de VMA maanman te veranderen naar een maanpersoon (m/v). Kortom, de wereld wordt zich steeds bewuster van en past zich steeds meer aan aan het idee dat de samenleving inclusiever moet zijn, een sentiment dat door hordes internetcommentatoren, en een aantal politici die wel heel hevig in de komkommertijd zitten, wordt afgedaan als het veelgehoorde en even veel verguisde ‘politiek correct’.
Nu werd er bij al deze wijzigingen uitgebreid beklag gedaan over al het slechte van deze doorgeschoten politieke correctheid, wat eigenlijk vooral blootlegt hoe fragiel het ego van sommige mannen is. Dat terzijde, ik ben nooit iemand geweest die een internetdiscussie uit de weg gaat, dus ook hier heb ik gevraagd aan reaguurders wat er nou zo slecht is aan de policor-cultuur. Ik kreeg echter geen reacties die niet doorspekt waren met woorden zoals ‘linkse boomknuffelaar/agenda/elite’, ‘gutmensch’ of ik werd belachelijk gemaakt om opleiding, werk of profielfoto, heel volwassen allemaal dus. Helaas had ik dus niet heel veel aan hun antwoorden. Dus ik ben maar op zoek gegaan met de grootste vriend van de nieuwsgierige burger: het internet. Daar kwam uit dat de definitie van politiek correct het vermijden is van taaluitingen of gedragingen die als beledigend of discriminerend worden beschouwd voor bepaalde als achtergesteld of gemarginaliseerd te boek staande groepen. Ook staat er nog bij vermeld als kritiekpunt dat het om een censuurmiddel zou gaan. Eigenlijk niks mis mee dus, een beetje moeite doen om iemand niet op de tenen te stappen, sympathiek wel.
Met deze definitie in ons achterhoofd wordt de haat die over de genomen besluiten gespuid wordt steeds vreemder en kinderachtiger. Ten eerste gaat het in alle drie de gevallen over situaties die geen aanwijsbaar nadeel opleveren voor de zogenoemd benadeelde groepen. Doctor Who-fans kunnen nog altijd tientallen jaren aan televisie kijken met een man in de hoofdrol, Amsterdammers en NS-reizigers worden door de inclusieve termen nog steeds aangesproken en ik denk dat winnaars van een VMA te lyrisch zijn over het feit dat ze zo’n beeldje in hun klauwen hebben om zich zorgen te magen over de genitaliën van het eerdergenoemde beeldje. Daarentegen zijn er nu wel heel veel meisjes die een nieuw voorbeeld hebben om naar op te kijken, zijn er rond de veertigduizend mensen met een intersekseconditie die hen net wat fijner voelen in de trein en Amsterdam, en is er vast ook wel iemand die blij is met een geslachtsloos maanpersoon als muziekprijs.
Eigenlijk ligt het enige probleem dus bij de fragiele bangbroeken die zich beroepen op achterhaalde, soms zelfs niet bestaande tradities, zodat hun toxische gal over hun zo gehate policor kan spuwen. Inmiddels is het publieke debat zo verrot dat er niemand meer wat gegund wordt. Mensen lijken zich alleen maar bewust te zijn van het kleine beetje dat zij verliezen, in plaats van het grote goed dat een ander verkrijgt, hoe relatief dat ook kan zijn. Ik vind een vrouwelijke Doctor prima, voel me net zo goed een reiziger als een meneer als ik in de NS-veewagen zit en het geslacht van dat beeldje kan mij eerlijk gezegd zo intens weinig boeien dat het bijna overbodig voelt dat ik deze in dit artikel heb opgenomen.
Dus, lieve lezer. Probeer wat minder bitter en boos te zijn, gun een ander ook wat. Je verliest niet je identiteit omdat je geen ‘meneer’ of ‘mevrouw’ genoemd wordt, je favoriete serie wordt echt niet door de plee gespoeld omdat een ontzettend getalenteerde actrice de hoofdrol overneemt en dat beeldje is toch zo irrelevant dat je het pas weet als je dit artikel leest. Begrijp me niet verkeerd, je mag boos zijn, dit is geen censuur, maar word boos op dingen die er toe doen. Word boos omdat het westen al decennia lang de cerde wereld uitbuit, word boos omdat Nederland nog steeds geen kabinet heeft, word boos omdat er Facebookpagina’s bestaan waarop ranzige, smerige mannen foto’s delen van meisjes in rokjes of word boos omdat Dave Roelvink nog steeds in de illusie leeft dat hij een persoon is met een modicum van talent. Maar richt je boosheid op iets dat echt veranderd moet worden, niet op iets wat voor anderen iets heel erg fijns en misschien zelfs nodigs is terwijl er voor jou eigenlijk niets verandert, dat noemt men ook wel misgunnen en dat is best kut. Om een bevriende dichter te citeren: ‘’Azijn is een slecht ontbijt.’’
Gewoon minder lullig doen, dat is voor iedereen fijner.