Pokémon GO!

Sommigen vinden het geeperig en anderen lopen om 2 uur ‘s nachts rondjes in het Noorderplantsoen. Ik nam een kijkje in de Pokéwereld.

Het was donderdagmiddag toen ik lekker in de zon lag te genieten op mijn handdoekje in het Noorderplantsoen. Ik had een stokbroodje laten snijden bij de Jumbo en had van die chille Twentse Johma-tjak gehaald. Ik pakte een snee stokbrood en lepelde hem precies diep genoeg door het bakje heen. Net op het moment dat ik hem in mijn mond wou drukken werd mijn rust verstoord ‘SQUIRTLE!’.

Een groep jongens en meiden bestaande uit zowel brugklassers, bontkraagjes en studenten stormde het zandpad af. Kijkend naar hun mobiel rende ze richting het basketbalveldje, daar bleven ze stilstaand, druk in de weer met hun mobiel. De één maakte een kreet van geluk en de ander hoor ik hard vloeken ‘GODVERDOMME weer een Squirtle die hem peert’.

Dit was mijn introductie met Pokémon GO. Ik ben naar huis gegaan en heb het spel direct gedownload en geïnstalleerd. Na een paar uur spelen kwam ik een stel tegen waarvan de jongen met één hand met zijn telefoon bezig was. Toen hij zag dat ik hem observeerde om te raden of ook hij Pokémon GO speelde, keek hij me aan en gaf hij me een knikje van wederzijds begrip. Dat ene knikje was het teken dat ook hij de beste trainer van Groningen en misschien wel de wereld wilde worden. Een universeel gebaar van collegialiteit dat ik sindsdien nog vaak ben tegengekomen.

Ik was direct zwaar onder de indruk van Pokémon GO en de sociale kant van het spel. Diezelfde avond zag ik op de kaart in het spel dat er bij de Zara allemaal ‘lures’ aanstonden. Aangezien ik om de hoek woonde ben ik er heengelopen om te kijken en tot mijn verbazing zag ik dat, daar een met wel 50 muurbloempjes begroeide kledingwinkel stond. Ik liep naar een groepje jongens toe, die mij het spel vervolgens verder hebben uitgelegd.

Na een uurtje daar gestaan te hebben kwam er een man met een sigaret in zijn mond aangefietst. Hij gooide zijn sigaret op de grond en schreeuwde dat er hier alleen maar ‘trashpokémon’ waren en fietst weer weg. Na een paar meter verder te zijn gefietst liet hij ons weten dat hij zijn eieren ging uitbroeden.

Via de media hebben we van nog wel meer Pokégekkies vernomen. Mensen die een snelweg oprennen of ‘s nachts door de app een donkere steeg in worden gelokt, om vervolgens te worden beroofd. De media hebben ons de afgelopen dagen op deze manier herinnerd aan de verantwoordelijkheden die deze technologie met zich meebrengt. Het heeft echter te weinig laten zien wat de voordelen zijn. Grote getalen mensen die elkaar niet kennen, maar tot diep in de nacht over hun hobby kunnen praten en tegelijkertijd z’n 10 tot 15 kilometer wandelen. Pokémon GO is daarom in mijn ogen een fantastisch voorbeeld van hoe technologie mensen dichter bij elkaar kan brengen. Niet alleen via het internet zoals Facebook of Twitter, maar ook in de fysieke wereld.

De afgelopen avonden heb ik dit fenomeen met veel plezier meegemaakt. En dankzij de groep jongeren die in de buurt van het spoor rond Lelystad liepen had ik tijdens het schrijven van dit stukje nog even de tijd om een Pidgey te vangen en in de XP grinder te gooien.

 

Gotta catch ‘em all!!