Heineken onderzoekt misstanden Poelestraat

‘Tapt kroegbaas Giezen uit een ander vaatje?‘

Brouwerij Heineken heeft laten weten dat het een onderzoek zal gaan instellen naar de handelswijze van Peter Giezen. Giezen pacht acht panden in de Poelestraat waaronder de Negende Cirkel, de Tapperij en ’t Golden Fust. Inmiddels schenkt hij hier Amstel, maar enkele jaren terug was dit Heineken. Er zou bewijs voor handen zijn dat hij in 2010 een ander biermerk heeft geschonken onder de vlag van Heineken. De Studentenkrant sprak met oud-medewerkers, leveranciers en Giezen zelf over deze geruchten.

Peter Giezen begon ooit klein, met alleen de Negende Cirkel, maar is nu een grote jongen. Vijftien jaar lang werkte hij veel samen met de in 2009 overleden Sjoerd Kooistra, die voor zijn dood één van de grootste horecabazen van Nederland was. Voor hem blies Giezen, zo zegt hij, ‘kroegen nieuw leven in,’ als de vorige eigenaren er door Kooistra uit waren gezet.

Na het overlijden van Kooistra nam Giezen zeven van zijn panden over. Sommige winstgevend, andere minder. Toen in 2009 de crisis steeds grotere effecten begon te hebben op de horeca, startten ook de financiële problemen van Giezen. De invoering van het BSA heeft volgens hem ook zijn weerslag op zijn onderneming gehad, ‘vroeger was het nog stoer om op maandag te gaan drinken, dat is niet meer zo.’

De rol van de brouwer

Veel beginnende horecaondernemers pachten hun onderneming van een bierbrouwer. Niet alleen is het lastig om een pand te vinden in de binnenstad dat niet in handen is van een brouwer, ook de instapkosten zijn voor de ondernemer op deze manier lager. De bierbrouwer verplicht de eigenaar dan wel om tegen een bepaalde prijs een bepaalde hoeveelheid drank af te nemen. De prijs hiervoor kan behoorlijk oplopen. Wanneer een pachter ‘illegaal’ drank afneemt van een andere brouwer kan hij uit zijn kroeg gezet worden. ‘Praktisch betekent dit voor de horecaondernemer zijn faillissement‘, aldus Giezen.

Voor de Groningse kroegbaas leidden de afspraken met Heineken weleens tot problemen. ‘Soms hadden we een goede avond gedraaid, en was de tank leeg. Zo’n tank weer aan laten vullen kon duizenden euro’s kosten. We gingen dan bij onze buren langs, en leenden daar een paar fusten. Daarmee konden we dan weer de avond doorkomen.’

Een aantal oud-medewerkers gaat verder. Volgens hen werden er fusten van een andere (budget)brouwer de kelder ingerold, om aan de hoge bierprijs van Heineken te ontkomen. Naar verluid zouden zij dit al in 2010 aan het bedrijf hebben gemeld, maar drastische consequenties zijn blijkbaar uitgebleven. De foto’s die destijds zijn gemaakt van de misplaatste fusten zijn wel nog altijd in hun bezit.

Vroeger was het nog stoer om op maandag te gaan drinken, dat is niet meer zo.

Giezen ontkent deze claim met kracht. ‘Natuurlijk kan ik niet volledig op de hoogte zijn van alles wat mijn werknemers doen, maar een dergelijke actie zou mijn faillissement betekenen. Dan kan ik onder een brug gaan slapen. Waarom zou ik dat doen? Waarom zou ik dat willen?’ De ondernemer erkent dat hij overgestapt is op Amstel, maar dat zou op vrijwillige basis gebeurt zijn. Giezen stelt daarnaast dat hij in de betreffende periode niet verantwoordelijk was voor de inkoop van de fusten, en dat het goed mogelijk is dat oud-medewerkers hem een hak wilden zetten.

In een reactie verklaart de persvoorlichter van Heineken niet op de hoogte te zijn van de door de bronnen geschetste situatie. Hij vertelt dat de brouwer de situatie verder zal uitzoeken en dat zij contact op zullen nemen met Giezen.

‘Wij zijn een urenfabriek’

De financiële problemen lijken van grote invloed te zijn op het door Giezen gevoerde beleid. Het dwong hem onder meer om al zijn kroegen te koop te zetten. Hoewel hij al zijn kroegen nog te koop heeft staan, zijn volgens Giezen de problemen met de verkoop van de Rumba en de Tango opgelost. Voor veel werknemers is de maat intussen vol. ‘Vroeg of laat wist je dat Giezen je ging verneuken.’

De Groninger Studentenkrant sprak met (oud-)werknemers over de huidige situatie in de kroegen. Uit de gesprekken blijkt dat er problemen zijn met de uitbetaling van lonen. ‘Toen ik net begon met werken, kregen wij keurig op tijd uitbetaald. Toen ik er wegging liepen ze dik twee maanden achter.’ vertelt een oud-medewerker.

‘Toen ik hem daarmee confronteerde, vroeg hij mij of ik wel besefte hoeveel geld dit hem op jaarbasis bespaarde’

Giezen erkent de problemen, maar stelt dat de uitbetaling van de lonen plaatsvindt binnen de wettelijke termijn. Op de vraag wat precies de wettelijke termijn is, moet hij het antwoord schuldig blijven. ‘Er werken hier meer dan tweehonderd mensen, velen parttime. Per jaar werken er duizend verschillende personen voor mij. Als mensen problemen hebben met hun uitbetaling kunnen zij diegene aanspreken die daarvoor verantwoordelijk is. In negentig procent van de gevallen wordt het daarmee opgelost.’ aldus Giezen.

Structureel te weinig

Volgens een andere oud-medewerker (naam bekend bij de redactie) ligt het probleem echter dieper. Volgens de bron betaalt Giezen zijn medewerkers structureel te weinig uit, naar verluid om de kosten te drukken. ‘Toen ik hem daarmee confronteerde, vroeg hij mij of ik wel besefte hoeveel geld dit hem op jaarbasis bespaarde.’

Giezen ontkent zelf een dergelijke gang van zaken. Volgens hem worden alle werknemers keurig uitbetaald, tot een half uur nadat de laatste klant wat heeft besteld. ‘Wij vragen van onze medewerkers zelf ook om hun uren bij te houden. Wanneer zij problemen hebben en ze komen naar ons toe, komen wij er in bijna alle gevallen met hen uit.’

Veel medewerkers blijken het echter lastig te vinden om hun klachten bij Giezen zelf te uiten. Voor een groot gedeelte komt dat doordat Giezen alleen gediend is van contact met de ‘barheads’ en leden van het managementteam. ‘Soms bellen van die medewerkers mij wel op. En ja, dan word ik boos. Straks gaan al mijn medewerkers mij bellen, dan blijf ik bezig.’ De vraag of hij het ongenoegen onder zijn personeel herkent beantwoordt hij met: ‘er zijn de afgelopen jaren door medewerkers geen rechtszaken aangespannen.’ Hij vervolgt: ‘Ik ben natuurlijk niet makkelijk. Ik vind dat mensen gewoon moeten werken voor hun geld. Sommigen werken tot vijf uur en klokken dan pas om half zes uit. Zo gaat dat bij studenten.’ Op de vraag of hij de desbetreffende medewerker hier dan ook mee confronteert volgt een ontkennend antwoord. ‘Dat overleg ik met de portier, niet met die medewerker.’

Hij ontkent verder dat hij veel problemen heeft met zijn werknemers. ‘Studenten weten altijd goed voor zichzelf op te komen. Als zij echt zo ontevreden over mij zijn, waarom zijn er dan niet meer rechtszaken geweest?’

Vooraf contant

De financiële problemen van de horecamagnaat lijken ook hun weerslag te hebben op andere terreinen. Een leverancier, die verder anoniem wenst te blijven, vertelde aan de telefoon: ‘niemand wil nog zaken doen met Giezen zonder dat hij je van te voren contant betaalt, anders weet je nooit zeker of hij wel gaat betalen.’

Ook dit ontkent Giezen. ‘Al mijn leveranciers zijn tevreden over mij. Hier, bel ze maar.’ Hij schuift zijn mobiele telefoon over tafel. ‘Bel ze nu, en ik weet zeker dat je geen slechte verhalen krijgt.’
‘Het punt is met al die verhalen, dat ze door studenten verzonnen zijn. Die lullen elkaar na, maar hebben geen idee waar ze het over hebben. Sommigen beweren dat ze steeds een ander lekker wijf liggen te neuken, maar dan weet jij toch ook dat het niet waar is?’