Couchsurfen
Je kunt je natuurlijk helemaal naar de MAVO zuipen in Lloret de Mar, een last-minute boeken naar Kreta of voor een prikkie door Thailand heen reizen. Maar voor de écht avontuurlijk ingestelde student, die ook nog eens goedkoop op vakantie wil gaan, bestaat er iets anders. Het is niets nieuws, maar daarom niet minder leuk: couchsurfen.
Het idee erachter is vrij simpel: op een internationaal online netwerk kunnen mensen die lid zijn vragen om een overnachting en daarnaast hun eigen toko als slaapplaats aanbieden. Het netwerk spreidt zich over de hele wereld uit zodat je waar je ook bent – van Iran tot aan Australië – een slaapplek kunt regelen. De ene keer slapen gasten bij een lid op de bank, en andere keren stellen leden zelfs hun hele kamer beschikbaar voor de gast. En dat allemaal gratis.
Maar, “het is niet zomaar een goedkope manier om te slapen, de slaapplekken zijn absoluut geen cheap ass hostels”, vertelt Christiaan Triebert, die zelf al zo’n twintig keer heeft meegedaan aan het couchsurfen en voornamelijk zelf gesurft heeft. “Iemand nodigt je uit en dat is gastvrij, maar daar staat natuurlijk wel een blijk van waardering tegenover. Dus zorg je dat je wat kookt, of dat je wat meeneemt van waar je vandaan komt.” Het zoeken naar een goedkope slaapplek moet niet de hoofdreden voor je couchsurfavontuur zijn, vindt Triebert.
Slapen bij een drugsdealer
In 2009 couchsurfte Triebert voor het eerst. Zijn eerste ervaring ermee vond plaats in een grauwe flat in Belgrado (Servië). Ze klopten op de deur en een man, die ondertussen nog iets in het Servisch mompelde, deed open. “Ik keek mijn maat aan en we dachten: wat is dit nou?” Eenmaal binnen ging de man aan een tafel vol met wiet zitten en begon weer in het Servisch tegen hen te praten. “Opeens keek hij op en zei hij: oh sorry, I thought you were the dealers.” Een bijzondere eerste ontmoeting, maar de dealer bleek een erg aardige kerel en nam de jongens mee naar schitterende eilanden in de Donau.
Het mag inmiddels duidelijk zijn dat je als couchsurfer bij de meest uiteenlopende mensen over de vloer kunt komen. Om ongure types uit het systeem te houden hanteert de community een referentiesysteem. “Als je een profiel hebt met nul referenties zullen mensen je minder snel als host accepteren”, vertelt Triebert. En mochten hosts het echt te bont maken, dan worden ze meteen uit het systeem gebonjourd.
‘Hey, ik heb nu gewoon een maatje in Servië’
In landen als Moldavië, Istanbul, Libanon en Iran heeft Triebert inmiddels ervaring met couchsurfen. Je zou het niet snel verwachten, maar vooral in landen als Iran zijn de mensen erg gastvrij. “Als ik met mijn backpack in Iran loop, val ik enorm op en zullen mensen me uitnodigen. Dat is in Nederland totaal niet het geval. Dat vind ik heel erg jammer van de West-Europese cultuur. Couchsurfen is een heel klein begin van de verandering, daarbij is de vreemde reiziger namelijk altijd welkom.” Hij raadt het iedereen dan ook erg aan om te gaan doen. “Het is in het begin altijd aftasten, maar het blijkt altijd tof. Als je weggaat denk je bijvoorbeeld: hey, ik heb nu gewoon een maatje in Servië.”